Blindproeven
De natte zomer liep op haar einde toen Mijnheer H me een wijn blind liet proeven. "Raad maar wat dit is." Door de mineralen liet ik me volledig op het verkeerde been zetten. Wat een prachtige furmint! riep ik uit. Het was dus de Landord Chardonnay 2009 van Légli.
Proefnotities
Het neusje zette me direct op een verkeerd spoor: mineralen en een duidelijk oxitoontje. We proefden de wijn eerst gekoeld. Goud in de mond, heerlijk! zeiden mijn proefnotites. Mineralen, grapefruit, sinaasappelschil en citrus. Een behoorlijke lengte, met lekkere bittertjes in het staartje. Mooi, subtiel houtgebruik.
Daarna schonken we de wijn over in een karaf, omdat hij daar duidelijk om vroeg. Na een uur proefde ik weer de hele trits als hierboven, maar alles veel zachter. De wijn is zo wat fruitiger en de afdronk is nog een tikje fraaier.
We zijn allebei onder de indruk van deze wijn, en prijzen zijn elegante zuren en complexiteit. Echt een pareltje!
Terroir
De naam Landord is verwijzing naar een verlaten nederzetting bij het Balatonmeer. De druivenstokken staan op een bodem van klei en kalk. De most heeft in houten vaten van 500 liter gegist. Daarna heeft de wijn op even grote houten vaten zeven maanden gerijpt, waarvan 40% nieuw hout was. Légli wil in zijn Landord de fruitigheid de hoofdrol laten spelen. Ik geloof niet dat hij in zijn opzet geslaagd is. De wijn heeft veel meer dan dat. Hij is complex, het terroir dringt de eigenschappen van de chardonnay volledig naar de achtergrond. Maar bij deze wijn is dat niet erg. Wijnschrijver Imre Tompa, die zich de Beschaafde Alcoholist (Művelt Alkoholista) noemt, schreef in 2007 in zijn blog dat de Landord 2006 de mooiste chardonnay is die hij ooit gedronken heeft. Dat lijkt me wat overdreven, maar het neemt niet weg dat de Landord een wijn is voor in het geheugenalbum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten